همه چیز در مورد زخم های دیابت
یکی از مشکلاتی که بیماران دیابتی از آن شکایت می کنند ایجاد زخم روی بدن شان است. این مشکل می تواند عوارض خطرناکی همچون قطع عضو را در پی داشته باشد. خوشبختانه خبر خوب این است که راه کارهایی وجود دارند که می توانند از بروز این مشکل جلوگیری کنند. در این نوشتار این راه کارها را به شما خواهیم گفت. در این مقاله مطالبی در ارتباط با زخم های دیابت، انواع، علت ها، درمان و جلوگیری از این عارضه را مطالعه خواهید کرد.
فهرست مطالب
- بررسی زخم در بیماران دیابتی
- انواع زخم های دیابتی
- درجه بندی واگنر برای زخم پای دیابتی ها
- زخم های داخلی و خارجی
- دلایل بروز زخم در بیماران دیابتی
- درمان زخم در افراد دیابتی
- چگونه از بروز زخم جلوگیری کنیم؟
- کلام پایانی
بررسی زخم در بیماران دیابتی
اگرچه که این زخم ها اغلب روی پاها بروز پیدا می کنند اما در مواردی در قسمت هایی همچون دست ها و چین های پوست شکم نیز دیده می شوند. در حالت عادی بدن ما قادر است که این زخم ها را خود به خود درمان کند. اما در بیماران دیابتی گاهی آن ها بهبود پیدا نمی کنند. ممکن است این زخم ها در بعضی مواقع نیز منجر به عفونت های شدید یا مرگ بخشی از بافت بدن شوند.
انواع زخم های دیابتی
زخم های دیابت از لحاظ درجه و داخلی و خارجی بودن به 2 گروه دسته بندی می شوند. آن ها را با هم بررسی خواهیم کرد.
درجه بندی واگنر برای زخم پای دیابتی ها
- درجه 0: در این مرحله پوست سالم است.
- درجه 1: درجه 1 به زخم سطحی گفته می شود که هنوز به لایه های عمیق بدن نفوذ نکرده است.
- درجه 2: به زخمی که به تاندون، استخوان یا کپسول مفصلی رسیده باشد، درجه 2 می گویند.
- درجه 3: درجه 3 زخمی است که به بافت های عمیق نفوذ کرده و مشکلاتی همچون آبسه، استئومیلیت (عفونت استخوان) یا تاندونیت را ایجاد می کند.
- درجه 4: در این مرحله جلوی پای فرد بیمار قانقاریا ایجاد می شود. قانقاریا به معنی مرگ قسمتی از بافت بدن است.
- درجه 5: در این مرحله تمام پای بیمار دچار قانقاریا می شود.
زخم های داخلی و خارجی
- زخم داخلی: برش های پوست، ضربه دیدن، سوختگی، کبودی
- زخم خارجی: ناخن های انگشتی و کالوس
دلایل بروز زخم در بیماران دیابتی
ایجاد زخم در افراد دیابتی به دلایل زیر رخ می دهد:
- زخم نوروپاتیک: این نوع زخم ها به دلیل از دست دادن احساس درد در پاها به وجود می آید. برای مثال ممکن است فرد دچار تاول شود اما چون دردی احساس نمی کند متوجه آن نمی شود. در نتیجه این تاول به زخم تبدیل می شود.
- زخم ایسکمیک یا شریانی: این مدل زخم ها به دلیل کاهش جریان خون بروز پیدا می کنند.
- زخم های عصبی یا نوروایسکمیک: زخم های عصبی به دلیل عدم احساس درد و کاهش جریان خون ایجاد می شوند. در واقع این مدل ترکیبی از دو مدل نوروپاتیک و ایسکمیک است.
درمان زخم در افراد دیابتی
اگر زخم دچار عفونت شده باشد، پزشک معمولا برای بیمار آنتی بیوتیک تجویز خواهد کرد. در بعضی موارد برای اینکه علت عفونت تشخیص داده شود، از بافت آسیب دیده نمونه برداری انجام می شود. نوع و دوز آنتی بیوتیک بستگی به نوع و شدت عفونت دارد.
همچنین احتمال دارد که داروهایی برای کنترل قند خون و بهبود جریان گردش خون نیز برای بیمار تجویز شود. در بعضی موارد برای برطرف کردن مشکل از عمل های جراحی بهره گرفته می شود. این جراحی ها شامل دبریدمان (برداشتن قسمت آسیب دیده)، پیوند پوست، برداشتن استخوان، قطع عضو و … هستند.
علاوه بر این، با مشورت پزشک می توانید کارهای زیر را جهت درمان انجام دهید:
- هر روز زخم خود را تمیز کنید. توصیه می شود که این کار را با آب و صابون انجام دهید. اگر پزشک شوینده دیگری به شما توصیه کرده است حتما از همان محصول استفاده کنید. به یاد داشته باشید که پراکسید هیدروژن برای شستن زخم مناسب نیست.
- زخم خود را طبق دستور پزشک بانداژ یا پانسمان کنید. باز بودن زخم خطر ابتلا به عفونت را افزایش می دهد.
- توجه داشته باشید که نباید به زخم تان فشاری وارد شود. خصوصا اگر در پای خود دچار این مشکل شدید بهتر است از عصا یا کفش های مخصوص استفاده کنید.
- داروهای موضعی را که برای شما تجویز شده است به صورت منظم روی نقاط آسیب دیده بمالید.
چگونه از بروز زخم جلوگیری کنیم؟
- روزانه پای خود را بررسی کنید. اگر هرگونه علائمی همچون قرمزی، بریدگی، تورم و تاول را مشاهده کردید، به پزشک اطلاع دهید. برای اینکه پای خود را به خوبی چک کنید می توانید از یک آینه کمک بگیرید.
- هر روز پای خود را شستشو دهید و سپس با استفاده از یک پارچه تمیز آن را خشک کنید. خصوصا بین انگشتان تان باید به خوبی خشک شود.
- پاهای خود را با استفاده از یک لوسیون مرطوب کنید. توجه داشته باشید که پوست بین انگشتان پا نازک است و به همین خاطر این قسمت را با لوسیون ماساژ ندهید.
- ناخن های پای خود را به طور مرتب کوتاه کنید.
- همیشه جوراب و کفش بپوشید. برهنه بودن پاها احتمال صدمه دیدن آن ها را افزایش می دهد.
- زمانی که نشستید پاهای خود را بالا و پایین کنید، انگشتان تان را تکان داده و مچ پای خود را نیز حرکت دهید. این کار را حداقل 5 دقیقه و دو تا سه بار در روز انجام دهید. با این تمرین ها به افزایش جریان گردش خون کمک می کنید.
- پاهای خود را طولانی مدت روی هم قرار ندهید.
- کشیدن سیگار را ترک کنید.
کلام پایانی
اگر دچار دیابت هستید، توصیه می شود که حتما زیر نظر یک پزشک متخصص قرار بگیرید. روش های جلوگیری از زخم و درمان را نیز با مشورت پزشک انجام دهید. به صورت کلی با اصلاح سبک زندگی مانند تهیه رژیم غذایی سالم و انجام ورزش می توانید به سلامت خودتان کنید. آیا شما تجربه ای از ابتلا به زخم های دیابت دارید؟ چگونه آن ها را درمان کردید؟ خوشحال می شویم که تجربیات خود را در قسمت کامنت برای ما بنویسید.