بیماری تالاسمی به صورت کلی به دو دسته بتا و آلفا تقسیم می شود. هر یک از این دو نیز دسته بندی هایی دارند. در این نوشتار قصد داریم به انواع تالاسمی بتا یعنی ماژور و مینور بپردازیم. بیماری تالاسمی یک اختلال خونی است که فرد این عارضه را از والدین خود به ارث می برد. اگر به این بیماری مبتلا هستید، قطعا با سوالات زیادی رو به رو می شوید. از این رو قصد داریم در این نوشتار به بررسی تالاسمی ماژور و مینور بپردازیم تا به پرسش های احتمالی شما در مورد این اختلال ژنتیکی پاسخ دهیم.
قبل از اینکه به توضیح تالاسمی ماژور و مینور بپردازیم، باید با مفهوم بیماری تالاسمی آشنا شویم.
اجازه دهید که این بیماری را به زبان ساده توضیح دهیم. یکی از اجزای تشکیل دهنده خون، هموگلوبین است. هموگلوبین در واقع نوعی پروتئین بوده که مسئولیت انتقال اکسیژن از ریه به سایر نقاط بدن را برعهده دارد. هموگلوبین نیز دارای اجزایی به نام پروتئین های بتا و آلفا است. گاهی به دلیل مشکلات ژنتیکی، این دو پروتئین یعنی آلفا و بتا یا تولید نمی شوند یا به میزان کافی تولید نمی شوند. این موضوع نیز بیماری تالاسمی را در پی دارد.
وقتی که میزان پروتئین آلفا در خون کم باشد، می گوییم فرد به تالاسمی آلفا مبتلا شده است. همچنین زمانی که خون به مقدار کافی پروتئین بتا نداشته باشد، تالاسمی بتا رخ می دهد.
همانطور که گفتیم، تالاسمی بتا خود به دو دسته ماژور و مینور تقسیم می شود.
بیمارانی که دچار تالاسمی ماژور هستند معمولا علائمی مانند کم خونی شدید، احساس ضعف، تنگی نفس، یرقان، اختلالات رشدی، مشکلات استخوانی و بزرگ شدن طحال و کبد را تجربه می کنند. معمولا این علائم تا 2 سالگی در کودک ظاهر می شوند.
بیماری تالاسمی مینور می تواند بدون هیچ علامتی فرد را درگیر کند. با این وجود از شایع ترین نشانه های این عارضه می توانیم به کم خونی خفیف، احساس ضعف، خستگی و بزرگی طحال اشاره کنیم.
تالاسمی مینور عوارض کمی را در پی دارد و به همین خاطر در بعضی از موارد نیاز نیست که فرد برای درمان اقدامی انجام دهد اما تالاسمی ماژور نوع خطرناک این کم خونی است. در صورتی که برای کنترل علائم این عارضه اقدامی انجام نشود، امکان دارد که زندگی فرد به خطر بیفتد. به صورت کلی پزشک برای درمان این نوع بیماران از روش های زیر کمک می گیرد.
با کمک روش هایی که در ادامه خواهیم گفت، می توانید به کنترل علائم بیماری خود کمک زیادی کنید.
آزمایش های متنوعی جهت تشخیص این عارضه وجود دارد که ممکن است پزشک هر یک از آن ها را برای بیمار تجویز کند. از جمله آن ها می توانیم به آزمایش خون، آزمایش الکتروفورز هموگلوبین، آزمایش کم خونی و شمارش رتیکولوسیت ها اشاره کنیم. از این رو در اسرع وقت آزمایش های فوق را انجام دهید تا سریع تر تحت درمان قرار بگیرید.
اگر فرزند شما دارای علائم تالاسمی است، هرچه زودتر او را نزد پزشک ببرید. اقدام و تشخیص به موقع به کنترل علائم بیماری کمک زیادی می کند. همچنین اگر خودتان دچار تالاسمی هستید، قبل از بارداری تحت نظر پزشک قرار بگیرید تا در فرآیند حاملگی دچار مشکل نشوید. به نظر شما بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور یا مینور چگونه می توانند به تسکین علائم خود کمک کنند؟ خوشحال می شویم نظرات خود را در قسمت کامنت بنویسید تا دیگران نیز از آن ها بهره مند شوند.
تیم بزرگ ما اینجاست تا سلامتی را به شما هدیه دهد
